Quae studuit faustas populo decernere leges,
Vivat in aeternum, felix Respublica vivat !…

Hi sunt inscripti nostro sub pectore sensus,
Egregii cives, patriae spirantis imago !

Dudum serva jacens, gravibus constricta catenis
Gallia, moerenti languebat marcida hictu.
Dicitis… En manibus subito fera vincla recedunt ;
Libera ceu tumulo gentis frons laeta resurgit,
Cuncta & promissam suadent sperare salutem.

Ista quidem nequeunt nisi longo exsurgere nisu,
Tot varii pugnant obices !… Miracula rerum ;
At vos quam feritis multis conatibus, arbor
Crescet… & usque memor, tribuens data munera vobis,
Jugiter hinc largos carpet gens postera fructus.

Horum primitas statuit nos ordo nepotum ;
Dumque, patres veluti, geritis quos pectore natos
Spem patriae eximiam ! Nutu arridente fovetis,
Primitias vobis properamus solvere laudum,
Ultima quas recinet, lustris labentibus, aetas.

O patriae blandum, dilectum, o Francia, nomen !
Ah ! Prius aspera mors nos primo in limine vitae
Demetat ; aut nostra, ut marmor, subito ora rigescant,
Quam nos sacra tui cesset vis insita amoris,
Nos, inquam, & sobolem coelesti accendere flamma !